ภาพด้านบนคือทั้งหมดที่ผมได้จากญี่ปุ่น… ประกอบด้วย – CD เพลง จำนวน 50-60 แผ่น (ตอนตรวจ ตม. เข้าประเทศนี่อย่างเสียว) – ฟิกเกอร์ JOJO S.A.S จำนวน 3 กล่อง – แผ่นเกมส์ PS3 Ultra Street Fighter 4 Collector Edition 1 แผ่น – Synthesizer : Teenager Engineering OP-1 และอุปกรณ์เสริม 3 กล่อง พร้อมหูฟัง...
จากเมื่อวาน Day 30 : จาก Shibuya ถึง Harajuku ฉันคงคิดถึงที่นี่ นั้นเป็นวันสุดท้ายใน โตเกียว ผมได้ร่ำลาทุกสิ่งทุกอย่างไปแล้ว วันนี้มาถึงวันเดินทางกลับเสียที วันกลับแล้ว แต่ขอเที่ยวจนหยดสุดท้าย 555+ รีบตื่นไปออนเซนดีกว่า ที่ “Toshimaen” อยากพักผ่อนให้เต็มที่ก่อนกลับ Toshimaen ออนเซนแบบฟิวชั่น มาถึง ตอนแรกงงๆ เพราะพบว่ามันเป็นสวนสนุกนี่หว่า อ๋อ! แต่มี SPA Garden ด้วย เข้าใจละ ที่นี่มันเป็นที่ท่องเที่ยวพักผ่อนแบบค่อนข้างครบวงจร เป็น ออนเซนแบบฟิวชั่น นี่เอง มีทั้งสปา สวนสนุก...
เมื่อวาน ตอน Day 29 : สัมภาษณ์ใหหายข้องใจ ในดนตรี Shibuya นั้นเป็นจุดสุดท้ายของความ peak แล้ว… เอาจริงๆ พอมาถึงวันนี้ ผมหมดเรื่องที่จะทำในทริปญี่ปุ่นทริปนี้แล้วครับ… เดินเล่นลอยไปลอยมา พยายามไม่คิดอะไร ไม่มีแผนมากที่สุดในวันนี้ เย้! ได้ทำอีกอย่างที่รู้สึกว่ามาถึงญี่ปุ่นละ คือ เข้าไปซัดเกมส์กับคนญี่ปุ่น เล่นสตรีทฯไฟเตอร์ แล้วแพ้ยับ 555+ แต่รู้สึกได้ชัดเจนเลยว่าฝีมือพัฒนาขึ้นมาก เริ่มชนะรอบเล็กๆได้บางรอบ เพราะได้นอยเทรนให้ทุกคืน ตู้เกมส์สตรีทที่นี่เจ๋งมากเลย เป็นตู้ 4-6 ตู้ติดกัน โดยที่จะสุ่มคู่ต่อสู้จากอีกด้าน ตื่นเต้นดี วันแห่งการถ่ายรูป (ตัวเอง) วันนี้เป็น วันสุดท้ายในญี่ปุ่น...
จากเมื่อวาน Day 28 : ตามรอย Cornelius ที่ Nakameguro มาต่อกันวันนี้ เป็นวันที่มีโปรแกรมไปหลายที่มาก เติมพลังกับข้าวแกงกะหรี่แบบ local กันก่อน ออกมาหาข้าวแกงกะหรี่กินแถวบ้าน ร้าน kiki curry เป็นร้านข้าวแกงกะหรี่สไตล์ local ญี่ปุ่นแท้ๆ ตกแต่งแบบบ้านๆ… คือสั่งมา มีแค่ข้าวกับแกงกะหรี่จริงๆ เนื้อเน้อไรไม่มีเลย อยากได้เนื้อต้องสั่งแยกต่างหากเพิ่ม ยังดีที่ตักพวกผักดองเท่าไรก็ได้ แล้วให้โคตรเยอะมากกกก รสชาติก็โอเค พอกินได้ ป้าถามว่าอร่อยมั้ย ก็ตอบๆไป ไฮ่ๆๆ โออิชิๆ ไฮ่ (จริงๆเพราะพูดเป็นแค่นี้…) ทีแรกเดิมที ทริปนี้นึกว่าจะชิลล์ๆ...
เมื่อวาน ตอน Day 26 : Squaresound รวมพลคนแปดบิท อีกรอบ! ผมก็แฮ๊งไปรอบนึงละ วันนี้รีบตื่นไปงานนี้อีก (เที่ยวทรหดจริงๆ) คืองาน Moshi Moshi Nippon 2014 เป็นอีเว้นท์ใสๆไร้แอลกอฮอล์ ของค่าย Asobisystem ที่เน้นนำเสนอวัฒนธรรม J-pop ให้ชาวต่างชาติ บัตรแพงประมาณนึงทีเดียว แต่โชคดีที่ผมเป็นชาวต่างชาติ เอา passport แลกบัตรฟรี อิอิ ที่ตั้งใจมาที่นี่เพราะเล็งไว้ตั้งแต่ตอนอยู่ที่ไทยแล้ว เป็นจุดประสงค์หลักอย่างหนึ่งของทริปเลย คืออยากมาดู Kyary Pamyu Pamyu ให้ได้สักครั้ง (ซึ่งตอนหลังกลับไทยไปก็ได้ดูอีกรอบอะนะ เพราะเค้ามาทัวร์ที่ไทยด้วย) ...
เมื่อวาน Day 25 : live @ Shinjuku Marz ผมเมาเละอ้วก และวันนี้ก็ตื่นมาแบบแฮ๊งๆ… เช้า ออกไปชิบุยะกับนอย หนังสือสตรีทฯ ที่จะซื้อให้นอยก็ยังหาไม่เจอ… นั่งรถเมล์ มาแถวรปปงหงิ หาลุยด้าบาร์ เป็นร้านอาหารของ Pasela Resort เจ้าเดิม ที่ชอบ co กับพวกเกมส์หรือการ์ตูน แต่รอบนี้เป็นเกมส์ Dragonquest (เกมส์ที่ฮิตมากที่ญี่ปุ่น) ซึ่งพอไปถึงปรากฎว่ามันเต็ม… ที่นี่ฮอทกว่าที่คิดแฮะ จะมาต้องจองกันก่อนเลย รสชาติอาหารน่าจะแตกต่างกับตอน Capcom Bar นะ 555+ สรุปก็หากินเบอร์เกอร์อะไรง่ายๆ ซึ่งแถวๆบ้านก็มี T-T...
(ปล. รูปหัวโพสต์คือ มือคีย์บอร์ดวง Give Me Wallets ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับเอโดะแต่ประการใด lol เพราะเนื้อหาวันนี้เบาๆ ไม่รู้จะเอาอะไรลงพาดหัวดี เลยเอาที่ชอบละกัน 555+) เมื่อวานหลังจากที่ผมเสียตังค์ซื้อ Synth ไปตัวนึง… ใน Day24 Electronica กับ ชิบุยะ west กระเป๋าผมก็แฟ่บลงไปเยอะ จนไม่มีเงินพอจะจองตั๋วดูซูโม่… แต่ผมก็ยังถ่อไป Ryogoku สถานที่จัดซูโม่ (ที่จริงๆก็เช็คแล้วล่ะว่าบัตรเต็มหมดแล้ว ต่อให้มีเงินก็อดอยู่ดี) ตอนแรกกะไปแป๊บเดียว ถ่ายรูป เอาบรรยากาศเฉยๆ ไปๆมาๆ ฟลุ๊คมาเจอ Edo Tokyo Museum ยาวเลยทีนี้ Edo Tokyo...
ต่อจากเมื่อวาน Day 23.1 : Shimokitazawa ปุๆปะๆประสาเด็กแนว ตอนเย็นมีลุย live house กันต่อที่สถานีใกล้ๆแถวนั้น คือ Shin Daiba ที่ร้าน FEVER โดยเหตุผลที่มาร้านนี้ในวันนี้เพราะมีเพื่อนศิลปินจากไทยสองวงมาเล่นนั่นเอง คือวง Wednesday และ Aire ประสบการณ์อาหารญี่ปุ่นแบบ local ของแท้ ตอนไปถึงผมหิวมากกกกกก เกินกว่าจะรับรู้ความไพเราะของดนตรีได้ เลยยอมพลาดวงแรกๆ ไปหาอะไรกินข้างๆร้านก่อน กะจะหา พวก lawson , seven eleven อะไรพวกนี้แต่ไม่เจอสักร้าน T-T เลยยอมเข้าร้านอาหารร้านหนึ่งมั่วๆ เข้าไปถึงพบว่าทุกอย่างในร้านเป็นภาษาญี่ปุ่นล้วน… ไม่มีอังกฤษเจอปน…...
ภาพที่เห็นด้านบนนี่ไม่ใช่ไซต์ก่อสร้างแต่อย่างใด… แต่เป็นการตกแต่งร้านเสื้อผ้าแถวย่าน Shimokitazawa ที่ได้ชื่อว่าเป็น “ย่านเด็กแนว” จากความเห็นพ้องต้องกันของหนังสือท่องเที่ยวญี่ปุ่นหลายเล่ม ด้วยลักษณะพิเศษของมันหลายอย่างที่ทำให้ที่นี่ดูแตกต่างจากย่านอื่นในโตเกียว สิ่งที่ผมรู้สึกได้คือเอกลักษณ์เฉพาะตัวของย่านนี้ที่ให้ความรู้สึกแบบ “ปุๆปะๆ” แบบ “ทำมือๆ” เหมือนไซต์ก่อสร้างที่สร้างไม่เสร็จอยู่ตลอดเวลา ทุกอย่างดู handmade มีการยำๆสิ่งต่างๆเข้าด้วยกันแบบปุๆปะๆ คล้ายงานศิลปะแบบ collage (คอลลาจ) แม้ชิบุยะจะมีความ cross culture ที่เป็นคอนเสปต์คล้ายศิลปะการตัดแปะแบบ collage เหมือนกัน แต่ให้อารมณ์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ในขณะที่ชิบุยะนั้นมีความรู้สึกแบบ digital ที่ทุกอย่างดูเป็นระเบียบเนี้ยบไปหมด แต่ชิโมคิตะฯนั้นดูจะมีคอนเสปต์อยู่ที่ความ “ไม่เนี้ยบ” และความ “บ้านๆ” ปุๆปะๆอย่างที่บอก เรียกได้ว่าเป็นสองย่านฮิพที่มีคอนเสปต์คล้ายกันบางอย่าง แต่เป็นเหมือนขั้วตรงข้ามของกันและกัน ที่จริงผมมาเดินสำรวจที่นี่อีกหลายครั้ง เพราะฝนตก...
หลังจากช่วงกลางวัน เราเสพย์ศิลปะกันอย่างสะใจแล้ว ใน Day 22.1 : เสพย์ศิลปะสมัยใหม่ที่ Roppongi ช่วงค่ำผมมีนัดกับ Patrick Benny ที่ชวนผมไปดู Live ของศิลปินในดวงใจของเราทั้งคู่คนหนึ่งคือ ” Takako Minekawa “ Takako Minewaka ต้นตำรับเจ้าแม่เสียงแมวคนแรกๆ ของวงการ คนไทยน้อยคนที่จะรู้จักชื่อของ Takako Minekawa ผมขอแนะนำคร่าวๆว่า เธอคือ อดีตภรรยาของสุดยอดศิลปินอย่าง Keigo Oyamada หรือ “Cornelius” นั่นเอง (อาจจะจูนกันติดตรงรสนิยมทาง avant garde / experimental...
