Tokyo 1 เดือน Day 8 : คนรวยๆเค้าเดิน Ginza,Marunouchi กับดู Kabuki กัน

Marunouchi ย่านคนรวย กับ พระราชวัง Imperial ที่ห้ามลืมจอง…

    ตอนเช้าไปพระราชวัง Imperial ที่ Marunouchi เห็นว่ามีไกด์พานำเที่ยวเข้าไปข้างใน แต่แล้วก็พบว่า… เข้าไม่ได้ ต้องจองก่อน บ้าจริง ( พอกลับบ้านไปหาข้อมูลจะจองก็พบว่า มันเต็มหมดแล้วทั้งเดือน… สมน้ำหน้า ไม่รู้จักเตรียมตัวก่อน นี่เวบข้อมูลสำหรับจอง เผื่อใครมาเที่ยว อย่าให้พลาดแบบผม http://sankan.kunaicho.go.jp/english/guide/koukyo.html )

    Marunouchi นี่เป็นเมืองคนรวย รวมพวกโรงแรมหรูๆ แพงระยับ ตึกรามบ้านช่องก็ดูเหมือนอยู่ยุโรปยังไงชอบกล ที่จริงมีร้านอาหาร และ museum หลายจุดที่ดูมีรสนิยม และน่าสนใจ ถ้ามีเวลามาลองสำรวจที่นี่ก็ดูไม่เลวนะ (ในภายหลังผมต้องกลับมาที่นี่อีก เพราะมี event คอนเสิร์ตของ Towa Tei)

แหม่ น่าเข้าซะจริง แต่กูจะมาทำไมถ้าไม่ได้จองเนี่ย…

Tokyo Station นั้นมาก็ได้ ไม่ต้องมาก็ได้

    แล้วก็ข้ามมาสถานีโตเกียว ที่ซึ่งเป็นเหมือนศูนย์กลางการเดินทางไปต่างจังหวัด ถ้าใครเวลาน้อยไม่มีเวลาเดินโตเกียว มาเดินนี่ก็ได้ มันรวมนุ่นนี่นั่นที่เป็นสัญลักษณ์ของญี่ปุ่นมาหมดแล้ว จำพวกอาหาร ของหวาน และของเล่นคาแรกเตอร์ตัวการ์ตูนต่างๆ หรือถ้าจะมองอีกอย่าง มันเป็นที่ๆไม่ต้องมาก็ได้อ่ะนะ… ถ้าจะเดินที่อื่นในโตเกียวอยู่แล้ว

Tokyo Station… ไม่ต้องมาก็ได้นะ เอาจริงๆแล้ว… มันก็มีอะไรๆเหมือนที่อื่นๆน่ะแหละ

Ginza สวรรค์คนบ้าแบรนด์

    เดินลงมาจาก Marunouchi จะเป็น Ginza ซึ่งเป็นอีกย่านที่ดัง เป็นย่านที่ชาวตะวันตกเข้ามาอยู่อาศัยกันตั้งแต่อดีต ทำให้ตึกรามบ้านช่องมีลักษณะแบบตะวันตกมาตั้งแต่ยุคแรกๆของโตเกียว กลายเป็นย่านคนรวยที่ขึ้นชื่อเรื่องการชอปปิ้งแบรนด์ high end ทั้งหลายไปโดยปริยาย มันอุดมไปด้วย shop สุดหรู ของแบรนด์จากต่างประเทศ จำพวก LV, Chanel ฯลฯ เหล่านี้ ซึ่งเหล่าสาวๆที่ชอบแบรนด์พวกนี้ต้องไม่พลาดย่านนี้แน่นอน

    เจอมูจิ รวมตัวกับ ลอฟท์ ในที่สุดก็ได้กินข้าวมูจิแล้ว ๕๕๕ พอลองแล้วก็ งั้นๆอะ แพงด้วย เดินเล่นในมูจินิดหน่อยแล้ว เห็นราคาของแล้วก็รู้สึกว่า ดีเนอะ ขายราคาเท่ากับในไทยเลย 2000 เยน ก็ขาย 2000 บาท ดีๆๆ แหม่ (ประชด)

Pachinko Museum สำหรับมือใหม่

    มาเจอฝั่งตรงข้ามของโรงละคร คาบูกิ เป็น ปาจิงโกะ มิวเซียม แต่มันก็แค่ชื่อ… จริงๆแล้วเป็นร้านปาจิงโกะ และ slot ที่เหมาะกับมือใหม่ เป็นมิตรกับต่างชาติ มีสอนเล่น และมีแบบเหมาจ่าย 10 นาที 1000 เยนด้วย เหมาะกับคนที่อยากมาลองเริ่มเล่นปาจิงโกะ แต่ไม่รู้จะเล่นที่ไหน หรือหาคนสอนไม่ได้ แนะนำครับ

ลิ้มลองรสชาติละครคาบูกิ ที่โรงละคร Kabuki-za

    เดินไปเจอ โรงละครคาบุกิ เลยลองดู จองตั๋วหน้างานดูในวันนั้นได้เลย ไปเดินเล่นที่สวนชั้นบน กับ ร้านของฝากก่อน ฆ่าเวลา พอถึงเวลาก็ไปต่อแถวเข้าคิว ตื่นเต้นๆ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไง

    พอเข้าไป เค้าจะมีหูฟังกับเครื่องช่วยแปลให้สำหรับชาวต่างชาติ พอได้ดูก็รู้สึกว่า เจ๋งมาก มันคล้ายๆกับเป็น Orchestra หรือ Opera ของคนญี่ปุ่น มีเครื่องดนตรีญี่ปุ่น Shamisen 9 คน กับ นักร้อง 9 คนประสาน อยู่แผงแถวหลัง ส่วนแถวหน้า อีกเจ็ดคน เป็นกลอง Taiko 1 ,กลอง อะไรสักอย่าง 1 ,กลองอีกแบบนึง 4 แล้วก็ขลุ่ยญี่ปุ่น (ไม่รวมอีกคนที่มาเพิ่มข้างๆเวทีตอนหลัง กับคนอยู่หลังเวทีที่ไม่เห็น กับพี่เลี้ยงอีกสองคน) เวลาเล่นจะมีเอกลักษณ์คือ คนเล่นจะกระทืบเท้าไปด้วยเป็นจังหวะเป็นส่วนหนึ่งของดนตรี ดูแล้วนึกถึงพวกเกมกดตามจังหวะดนตรีต่างๆ อาจจะได้รับอิทธิพลมาก็เป็นได้

    ละคร มันมีหลาย part จำรายละเอียดไม่ค่อยได้ แต่มีคั่นกลางด้วยบทตลก ของพระสองคน สนุกดี เถียงๆกันเรื่องว่าความเชื่อของใครถูกต้อง แต่เรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับ สิงโตพ่อกับลูกอะไรสักอย่าง ชื่อเรื่อง Renjishi มั้ง ตรง highlight สุดท้ายของเรื่องเป็นฉากเหวี่ยงหัวของสิงโตสองตัว คนปรบมือกันกราว

    สำหรับหลายๆคนอาจจะหลับนะ ๕๕๕๕๕ ขอเตือนไว้ก่อน เพราะมันค่อนข้างโบราณ เข้าถึงยากมาก แต่สำหรับผม มันน่าสนใจอะ มันมีรายละเอียดและประเพณีที่สืบทอดกันมานาน แล้วดูจะเป็นรากฐานของแนวคิดในดนตรีและศิลปะของญี่ปุ่นในยุคปัจจุบัน ดูแล้วรู้สึกน่าค้นหา อยากศึกษาดนตรีญี่ปุ่นในมิติอื่นๆเพิ่มเติมด้วยให้มากกว่านี้ ทั้งแบบสมัยใหม่และ traditional ด้วย ( อย่านะ… หลงเสน่ห์ ญี่ปุ่นแบบ traditional เพิ่มขึ้นอีกเรื่องละ )

เรื่องนี้แหละครับ Renjishi เป็นนิทานพื้นบ้านที่เกี่ยวกับสิงโตพ่อลูก ใครสนใจ คุ้ยข้อมูลต่อกันเองนะ

    ดูเสร็จออกมา เดินไปตลาดสึกิจิ มันอยู่ใกล้ๆแถวนั้น ซึ่งมาทำไมตอนกลางคืนไม่รู้? มันปิดสองวัน ไปให้เห็นเฉยๆ (สมน้ำหน้าอีกละ ไม่ยอมหาข้อมูลก่อน)

ว้าว! ตลาดปลาสึกิจิในตำนาน

เดี๋ยวก่อนๆๆ แล้วกูมาทำอะไรที่นี่ ตอนดึกๆ ในวันที่มันปิด…

    แถวนี้แทบไม่มีอีลีเม้นท์แบบโอตาคุเลย ดูเปนย่านที่เหมาะกับผู้หญิงบ้าแบรนด์กับคนรวยมีเงิน เสี่ยๆ แต่พอเริ่มเดินขึ้นมาทางอากิบะ จะเริ่มเห็นความเป็นโอตาคุพวกร้านต่างๆเพิ่มขึ้นมาทีละน้อย
    ได้ลอง อุด้ง แบบคัสต้อมเอง เลือกเครื่องเอง งั้นๆอ่ะ ๕๕ พอกินได้

    สรุป กินซ่า เป็นย่านที่เหมาะกับ 1. คนบ้าแบรนด์เนม 2. จะมาดูคาบูกิ

    ตอนแรกเดินๆดู ไม่ค่อยชอบย่านนี้เล็กน้อย เพราะดูคล้ายๆประเทศจีนนิดๆ ๕๕๕ ดูเสี่ยๆ แต่พอตกกลางคืนเท่านั้นล่ะ เจอรถแพงๆแปลกๆมาจอดเรียกความสนใจคนผ่านไปผ่านมา คาดว่าน่าจะเปนการตลาดอย่างหนึ่ง เดินเล่นชมวิวอันหรูหรา มีเสียงนาฬิกา จากตึก seiko ดัง เท่ห์ดี มีแต่แบรนด์เนมแพงระยำ กับแสงไฟยามค่ำคืนอันงดงาม นึกถึงเพลง City Light ของ FPM เลย จริงๆมันก็โอเคนะ (FPM มักจะจัด event ที่ย่าน Ginza นี่อยู่บ่อยๆด้วยนะ เผลอๆผมว่า MV เพลงนี้ถ่ายที่นี่แหละ)

ตอนหน้า พบกับ Day 9 : เมืองแมว Yanaka และ ย่านการศึกษาถึง Ueno