หลังจากช่วงกลางวัน เราเสพย์ศิลปะกันอย่างสะใจแล้ว ใน Day 22.1 : เสพย์ศิลปะสมัยใหม่ที่ Roppongi ช่วงค่ำผมมีนัดกับ Patrick Benny ที่ชวนผมไปดู Live ของศิลปินในดวงใจของเราทั้งคู่คนหนึ่งคือ ” Takako Minekawa “
คนไทยน้อยคนที่จะรู้จักชื่อของ Takako Minekawa ผมขอแนะนำคร่าวๆว่า เธอคือ อดีตภรรยาของสุดยอดศิลปินอย่าง Keigo Oyamada หรือ “Cornelius” นั่นเอง (อาจจะจูนกันติดตรงรสนิยมทาง avant garde / experimental pop ที่คล้ายกัน) ซึ่ง Cornelius ในอดีตก็เคย produce ให้เจ๊ทาคาโกะนี่หลายครั้ง เธอเป็นเจ้าแม่ในวงการ J-indie pop/Shibuya-kei อีกคนหนึ่งที่มีเอกลักษณ์คือ “เสียงร้องแมวๆ+ดนตรีป๊อปทดลอง”
หลังจากหย่ากับ Cornelius สองปีที่เธอหายไป ตอนนี้เธอได้สร้างงานใหม่กับ Dustin Wong ชาวฮาวาย ที่ดูจะมีรสนิยมทางดนตรีที่ไปกันได้ งานของเธอชุดใหม่มีการทดลองเล่นกับการยืดหดขยายบิดๆเบี้ยวๆของตัวโน๊ตแต่ยังคงความป๊อปไว้ได้ตามแบบฉบับของเธอ ซึ่งน่าสนใจสุดๆ เอาไว้โพสต์ต่อๆไปผมจะมาแนะนำงานของเธอกันให้มากขึ้น ใครสนใจรอติดตามในเวบส่วน J-indie pop ละกันนะครับ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะได้ดู live ของเธอซะที ตื่นเต้นจริงๆ!
ร้าน Soup ที่เป็น live house ในย่าน Nakano นี่ เป็นร้านที่หายากสุดๆ! ผมเดินวนไปวนมาอยู่นาน (จนแวะเข้า book-off ได้หนังสือ score เพลง Supercar มาเล่มนึงละ ฟลุ๊คเจอ โชคดีสุดๆ!) ก็หาไม่เจอ สุดท้าย Patrick ต้องส่งแผนที่มาช่วย สรุปคือมันเป็นร้านที่ซ่อนอยู่ในตรอกที่เล็กมากกกก ข้างๆโรงอาบน้ำ
มาถึงงาน เจอกับ Patrick และเจอคนไทยที่ไม่คาดฝันว่าจะเจอ คือ “พี่พุธ” (อดีตเจ้าของร้าน live house สัญชาติไทย “Harmonica” และศิลปินในนาม “Wednesday”) เลยแนะนำให้ทั้งคู่รู้จักกัน พี่พุธมาทัวร์คอนเสิร์ตกับวง aire (เพื่อนศิลปินไทยในวงการอินดี้อีกวงหนึ่ง ผมมีนัดกับพวกเขาใน live house วันหลังๆด้วยเช่นกัน) และแวะมาดูคอนเสิร์ตของ Dustin Wong ที่นี่ รู้สึกว่าจะรู้จักกับ Dustin Wong ตอนที่เขาเคยไปเล่นที่ร้าน Harmonica ของพี่พุธนี่แหละ
ถึงเวลาโชว์เริ่ม ไปพบวงแรกกันเลย
ไม่ใช่วง แต่เป็น DJ เปิดแผ่น สร้างบรรยากาศ ทั้งก่อนและหลังการแสดงสด ที่ผมว่า เขามีเอกลักษณ์ในการเลือกเพลงได้ “ชิบุยะ” มาก คือ cross culture แบบมีรสนิยม และที่สำคัญยังมีฝีมือและลูกเล่นแพรวพราว ที่หาตัวจับยาก คนหนึ่งเลยทีเดียว น้อยนักที่จะได้เห็นดีเจที่มือเป็นระวิงขนาดนี้ในไทย (ที่ไม่ใช่สาย hiphop) http://suppasupp2.wix.com/record-mizukoshi
ก่อนการแสดงจะเริ่ม ผมสังเกตเห็นคนแต่งตัวแปลกๆสองคนนี้อยู่แล้ว ที่ว่าแปลกนี่คือมัน “โป๊” ครับ… สองสาววง Group A ทั้งเนื้อทั้งตัวใส่แค่อาภรณ์สองชิ้น หนึ่งคือ งอบ ( หมวก Sakkat ใน Rangarok +1 agi เอ้ย! ไม่ใช่ละ…) ส่วนอีกสองชิ้นคือ กางเกงใน และผ้าขาวบางๆ ยาวๆ ปิดแค่ด้านหน้าถึงหลัง แต่ข้างๆไม่ได้ปิด… และทาตัวด้านในเป็นสีขาว สรุปคือมันออกมา วาบหวิวแบบหลอนๆ… เหมือนผีญี่ปุ่นโบราณ
พวกเธอเล่นกันแค่สองคน คนหนึ่งเล่นร้อง,เล่น Synthesizer กับ Effect ส่วนอีกคนหนึ่งเล่นไวโอลินกับ Effect พวกเธอมาในแนวเพลงป๊อปใสๆ ถุ้ยยยย! ไม่ใช่ละ.. พวกเธอเล่นแนว Experimental Electro-Noise แบบสุดโต่งงงงงสุดๆๆๆ สุดพอๆกันกับการแต่งตัว… บ้าบอดีเหลือเกิน ระหว่างเล่นไปก็โชว์วาบหวิวให้เสียวไส้กันไปด้วย (เป็นศิลปะ ผมให้ผ่านครับ!) เห็นพวกเธอแล้วทำให้ผมนึกถึงศิลปินอินดี้ไทยอย่าง Rik วชิรปิลันธ์ นะ
ชมคลิปการแสดงสดคลิปอื่นๆ ของ Group A ได้ที่นี่ครับ Link 1 , 2 , 3 , 5
website : http://groupaband.com/
highlight ของค่ำคืนนี้ที่ทุกคนรอคอย ครั้งแรกที่เห็นเจ๊ทาคาโกะตัวเป็นๆที่ไม่ใช่จาก youtube เจ๊แก่ลงไปมากเลยตามกาลเวลา แต่ก็ยังมีเค้าของความน่ารักอยู่นะ 555+ การแสดงของพวกเขาน่าทึ่งกว่าที่ผมคิด ก่อนหน้านี้ลองฟังอัลบั้มใหม่ใน youtube ผมไม่นึกว่าพวกเขาจะเล่น “สดหมดทุกชิ้น” เพราะดูจากลักษณะเพลงแล้ว เป็น electronic ที่น่าจะมีการเปิด backing track ถ้ามีการแสดงสด แต่ปรากฎว่า พวกเขามีวิธีการเล่นสดที่น่าสนใจมาก คือ มีการต่อสารพัด effect แบบพิเศษ เชื่อมโยงกันทำหน้าที่ เล่นเป็น loop ซ้อนทับที่แสนซับซ้อน ประกอบกับคิวการแสดงที่ซ้อมกันมาอย่างดี ออกมาเป็น live ที่น่าทึ่งมาก! ผมได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจากโชว์นี้มากมาย
ชมคลิปการแสดงสดของ Takako Minekawa & Dustin Wong เพิ่มเติมได้ที่ link เหล่านี้ 1 , 2 , 3 , 4 , 5 , 6 , 8 , 9 , 10 , 11 , 12 (ชอบมาก ถ่ายมาซะเยอะ ผมว่าควรค่าแก่การศึกษานะ)
website : http://www.artuniongroup.co.jp/plancha/top/artists/takako-minekawa-dustin-wong/
ตอนจะกลับ Patrick แนะนำร้านขาย effect ที่น่าสนใจแถวๆ Nakano นี่นิดหน่อย คิดว่าถ้ามีเวลาก็จะลองแวะมาดู
จบวันด้วยความอิ่มเอม ตอนหน้าเตรียมพบกับ Day 23.1 : Shimokitazawa ที่ใครๆเค้าเรียกว่าย่านเด็กแนว
เป็นบรรยากาศที่แปลกออกไปอยากไปลองดูสักครั้ง