ทฤษฎีดนตรี ทำให้หมด Passion จริงหรือไม่?
ผมเคยได้ยินอยู่บ่อยๆ เป็นมุมมองจากคนที่ไม่ได้เรียนดนตรี ว่าไม่อยากเรียนรู้ทฤษฎีอะไรเยอะ เพราะกลัวจะติดกรอบ กลัวจะสูญเสีย Passion ไป สมัยก่อนตอนที่ผมยังไม่ได้ไปเรียนในมหาวิทยาลัยเป็นเรื่องเป็นราว ผมก็ฟังหูไว้หู ไม่รู้จริงรึเปล่า ผมในช่วงวัยรุ่นมีอารมณ์พุ่งพล่านและมีอารมณ์ศิลปินสูง แต่งเพลงที่เปี่ยมด้วยอารมณ์ไว้มากมาย แต่ปัญหาคือ ผมไม่สามารถทำดนตรีในแบบที่ผมชอบได้ เพลงทั้งหมดที่แต่งออกมายังไม่สมบูรณ์และยังไม่ใช่ผลงานที่ตัวผมเองพอใจ วันนึงเมื่อถึงทางตัน และผมพบว่าการศึกษาดนตรีทั้งด้วยตัวเองและด้วยการเรียนคอร์สต่างๆนอกมหาวิทยาลัยไม่สามารถตอบสนองต่อเป้าหมายของผมได้ มันไม่สามารถทำให้ผมทำเพลงให้ได้อย่างมาตรฐานที่ผมคิดไว้ได้ ผมจึงตัดสินใจซ้อมเปียโนอย่างหนักเป็นเวลาหนึ่งปี เพื่อจะไปสอบเข้าคณะดนตรี เพื่อเรียนอีก สี่ปี ทั้งๆที่ตอนนั้นเรียนปริญญาตรีสาขาอื่นจบมาแล้วใบหนึ่ง สิ่งที่ผมได้รับจากการไปเรียนมีมากมายมหาศาลมาก มันต่อยอดจากสิ่งที่เราสนใจและมี sense ทางดนตรีของตัวเองอยู่แล้ว ให้เปิดประตูไปสู่ความเป็นไปได้ที่ไม่สิ้นสุด ผมได้เรียนรู้สิ่งที่ไม่เคยรู้มากมาย ค่อยๆลองผิดลองถูกทำเพลงไปเรื่อยๆ ตอนนั้นผมก็ยังแต่งเพลงไว้เยอะและเป็นเพลงที่เปี่ยมด้วยอารมณ์อีกเช่นกัน เรียกได้ว่าเป็นวัยที่อินกับดนตรีมากๆ ทั้งก่อนและหลังได้เรียน พอผมเรียนจบแล้วอายุมากขึ้น จบมาทำงานเป็นโปรดิวเซอร์อยู่เบื้องหลัง ชีวิตได้ผ่านอะไรมากมาย ผมทำเพลงแบบที่ตัวเองต้องการได้แล้ว และได้ทำอะไรหลายๆอย่างที่เป็นความฝันไปแล้ว ผมรู้สึกว่าอินกับดนตรีน้อยลง และมีมุมมองหลายๆอย่างที่เปลี่ยนไป...