TOKYO MUSIC TRIP

    ย่านสุดฮิตอีกย่านที่คนสายศิลปะ, ครีเอทีฟ ต้องมากัน Roppongi ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่านแห่งศิลปะร่วมสมัยของโตเกียว ผมมาสำรวจที่นี่เล็กน้อยแล้วตั้งแต่ Day21 : เช้า Tokyo Tower / ค่ำคุยกับกูรูเพลงญี่ปุ่น แต่เนื่องจากมันมีอะไรให้ดูเยอะแยะไปหมด เลยกลับมาที่นี่อีกวันนึง     ตามตำนานกล่าวไว้ว่า (ตำนานไหนฟะ) แถวนี้แต่เดิมทีเป็นแค่ย่านคนทำงาน office ไร้จุดเด่นใดๆ ซึ่งค่อนข้างจะเถื่อนๆด้วยซ้ำ ในเวลากลางคืนที่จะอุดมไปด้วยบาร์ แต่ทางรัฐบาลญี่ปุ่นพยายามบลิ๊วท์ให้มันกลายเป็นจุดท่องเที่ยวที่น่าสนใจ ทั้งสำหรับชาวต่างชาติและชาวญี่ปุ่นเอง โดยสนับสนุนให้เกิดสิ่งปลูกสร้างมากมาย ทั้ง Gallery , ห้าง, พิพิธภัณฑ์ต่างๆ ที่เกี่ยวกับศิลปะสมัยใหม่ , Design หรือแม้แต่สถานีโทรทัศน์ TV Asahi จนปัจจุบันที่นี่กลายเป็น Landmark...

    ผมเคยดูหนังเรื่อง Always : Sunset on the third street จำไม่ได้ว่าดูจนครบทั้งสามภาครึเปล่า ส่วนหนังเรื่อง Tokyo tower ก็ไม่ได้ดู นั่นคือข้อมูลในหัวผมเพียงไม่กี่อย่างกับสิ่งปลูกสร้างที่เรียกว่า “Tokyo Tower” (ผมเริ่มเอือมระอากับหนังญี่ปุ่นที่เน้นเรียกน้ำตาที่เข้ามากระหน่ำฉายติดๆกันอยู่ช่วงหนึ่ง ดูแล้วเหนื่อย…)     วันนี้ก็เฉกเช่นวันอื่นในโตเกียว ผมพยายามใช้เวลาที่นอกเหนือจากการเสพย์ดนตรี ไปดู Landmark ต่างๆที่ “ใครๆเค้าก็ดูกัน” เพื่อให้รู้ว่ามันเป็นอย่างไรเฉยๆ… แม้ว่าตัวเองจะไม่อินก็ตามที ในใจก็พยายามไม่คาดหวังอะไร เปิดกว้างกับทุกอย่างเพื่อเรียนรู้ทั้ง “ญี่ปุ่นที่ใครๆก็รู้จัก” กับ “ญี่ปุ่นที่คนไม่รู้จัก” อย่างเต็มที่     ตอนจะมา นอยยังถามอยู่เลยว่า “แกจะไปทำไม มันไม่น่ามีอะไรที่แกชอบ” Tokyo...

ช่วงเช้า ก่อนเดินทาง     ตอนเช้านอยพาไปกินราเมงร้านใกล้ๆกับ ที่เรียนนอย แถวฮาราจุกุ ชื่อร้าน AFURI อร่อยมากกกกก มันก็เป็นราเมงสไตล์ญี่ปุ่นนี่แหละ ที่ให้เนื้อมานิดเดียว ที่เหลือมีแต่เส้น… แต่น้ำซุปนี่สิโคตรของโคตรอร่อย รสชาติล้ำลึก ไม่รู้ว่าทำจากอะไรบ้าง นอยบอกว่า คนญี่ปุ่นนี่หวงน้ำซุปกันยิ่งกว่าเนื้อยิ่งกว่าเส้นอีก ต่อจากนั้นเดินไปดู รร. ศิลปะที่นอยเรียนอยู่ อ่านชื่อไม่ออก คนในเค้าประชุมอะไรกันสักอย่าง คนนอกอย่างเราไม่เกี่ยว เลยออกมา ด้านนอกเจอร้านตัดผมแปลกๆร้านนึง หน้าร้านมีรูปวาดการ์ตูน Jojo อยู่ คืออะไร? งงครับงง           กินอิ่มแล้วเข้าเรื่องเลยดีกว่า วันนี้จะไปลุยย่านเครื่องดนตรี Ochanomizu ต่อด้วยย่านหนังสือเก่า Jimbocho ที่อยู่ติดๆกัน...

    เอาจริงๆ วันนี้ค่อนวันมันไม่มีสาระอะไรเลยครับ… แล้วก็แทบไม่ได้เกี่ยวกับดนตรีด้วย        หลังจากเที่ยวผับเสร็จ อดนอนไปต่อแถว 5 ชม. กินซูชิ ใน Day 19.1 : Sushi Dai ในตำนานนนนนนน(นานจริงๆ) กินเสร็จตอนเที่ยง ผมมางีบ เพื่อชาร์จแบตโทรศัพท์ที่ Starbuck แถวสึกิจิ อยู่พักหนึ่ง ก็ได้เวลาออกไปลุยต่อ เราจะไปงาน Tokyo Game Show 2014 ที่จังหวัดจิบะกันครับ Tokyo Game Show 2014 มันเป็นอย่างนี้นี่เอง     ตอบง่ายๆ คือหาอะไรทำ…...

    ก่อนหน้านี้ครับ ขณะกำลังซัดเกมส์สตรีทไฟเตอร์กันอย่างเมามันส์ก่อนนอนคืนวันหนึ่ง ผมถามนอยว่า “มีซูชิอะไรที่กูควรกินมั้ยวะ? เอาแบบที่มาญี่ปุ่นแล้วต้องกินไอ้นี่สักครั้ง ถึงจะถือว่าถึงญี่ปุ่นน่ะ” “เยอะว่ะ… เอาแบบไหนล่ะ กูแนะนำ กิน โอมาคาเสะซูชิ ดีกว่า” “โอมาคาเสะ นี่แหละ อยากกินๆ” “มีหลายราคา แบบคอร์สแพงที่สุด แบบจิโร่ซูชิ ก็หมื่นนึงได้ หมื่นบาทนะ” “มีแบบไม่แพง แต่คุ้มค่าป่าววะ เงินกูไม่เยอะ แต่เวลาเยอะ…” “อ๋อ ถ้างั้น ซูชิได ( Sushi Dai ) เลย แต่แกต้องไปต่อแถวตั้งแต่ตีสี่ตีห้านะ ไปให้ไวกว่ารถไฟรอบแรกสุด” “โหดจังวะ เดี๋ยวลองดูว่าวันไหนมีดูดนตรีแล้วเลิกเวลาใกล้ๆนั้นพอดีละกัน”     ซึ่งวันนั้นมาถึงแล้วครับ…    ...

    หลังจากช่วงกลางวันเราไปลุย Ikebukuro กันแล้ว กลางคืนวันนี้มีอีเว้นท์ที่ไม่ควรพลาดอีกอย่างที่ Sound Museum Vision ที่ Shibuya     ก่อนหน้าจะถึงเวลาของอีเว้นท์นั้นมีเวลาว่างเหลือประมาณนึง ผมมาเดินสำรวจย่านชิบุยะให้รู้จักย่านนี้ให้ถ่องแท้มากขึ้น โดยเน้นบริเวณที่เรียกว่า “Dogenzaka” Dogenzaka แหล่งโลกีย์ประจำชิบุยะ     โดเกนซากะ นั้นคือบริเวณด้านตะวันตกของห้าแยกชิบุยะ เป็นจุดที่อุดมไปด้วยสองสิ่ง อย่างแรกคือ ไลฟ์เฮ้าส์, ไนท์คลับต่างๆ อย่างที่สองคือ ความเถื่อนและสถานที่ 18+…. เรียกได้ว่า ถ้า ชินจุกุ มี คาบุกิโจ , ชิบุยะ ก็มี โดเกนซากะ     ไลฟ์เฮ้าส์ที่สำคัญๆโดดเด่นหลายที่ก็อยู่บริเวณนี้ อาทิ club...

    ไม่นานมานี้ผมเพิ่งได้สนทนากับศิลปินรุ่นพี่อย่าง พี่ตั๋ม  Neutral Lover ไปวันก่อน เกี่ยวกับประเด็นวัฒนธรรมญี่ปุ่นหลายอย่าง พี่ตั๋มเป็นอีกคนที่ยอมรับว่าตัวเองอย่างเปิดเผยว่าเป็น “ฟูโจชิ” หรือ “สาววาย” (โอตาคุหญิง ที่บ้าการ์ตูนการ์ตูนชายรักชาย) เหมือนกับที่ผมยอมรับว่าตัวเองเป็น “องกาคุ โอตาคุ” (องกาคุ = ดนตรี) เป็นโอตาคุของดนตรีสาย Shibuya-kei นี่เอง     เรามีอะไรๆเหมือนๆกันหลายอย่าง อาทิเช่น ทำเพลงเป็นศิลปินอินดี้เหมือนกัน เป็น sub culture โอตาคุญี่ปุ่นที่ยอมรับตัวเองเหมือนกัน และที่สำคัญ แม้เราจะยอมรับว่าตัวเองเป็นโอตาคุ แต่เราไม่ยอม “ดูแย่” แบบโอตาคุ     คิดเหมือนพี่ตั๋มอย่างหนึ่ง คือ ความหมายที่แท้จริงของคำว่าโอตาคุ มันก็เป็นแค่ความชอบ...

    หลังจากช่วงเช้าไปลุย Day17.1 ตามรอยมูราคามิ มา ที่ Ogikubo กับ Koenji ผมได้ไปอีกย่านใกล้ๆ นั่นคือ Shin Ogikubo จากข้อมูลในหนังสือว่า แถวนี้มีพวกร้านหนังสือมือสอง แต่อนิจจา ไม่เจออะไรสักอย่าง… ไม่ได้สาระอะไรเล้ย เสียเวลาเปล่าๆ เลยขอข้ามไปตอนเย็นเลยละกันครับ     วันนี้มีนัดกับพลพรรคผองเพื่อนชาวไทยที่ รูปปั้นหมา ฮาจิโกะ ที่ชิบุยะ (อ่าห์ รู้สึกฟิน ได้ทำหนึ่งอย่างที่เป็น a must ของญี่ปุ่น คือการรอเพื่อนที่ฮาจิโกะ 555+ แค่นี้แหละ ฟิน) แก๊งค์ชาวไทย สี่คนวันนี้ มี ผม(ม้อนท์) ,...

Rokujigen ร้านมิติที่หก ที่ซ่อนตัวอยู่ใน Ogikubo     วันนี้ผมมาที่ Ogikubo ก่อน จากข้อมูลกล่าวไว้ว่า แถวนี้มีร้านคาเฟ่ “Rokujigen” หรือที่แปลว่า “มิติที่6” ซุกซ่อนอยู่ เกริ่นกันก่อนว่า ร้านนี้คือร้านของ แฟน”มูราคามิ”ตัวจริง Haruki Murakami นักเขียนผู้คลั่งไคล้ดนตรีแจ๊ส     คุ้นๆชื่อกันบ้างไหมครับ ขออธิบายความเล็กน้อยสำหรับคนที่ไม่ใช่แฟนหนังสือ “Haruki Murakami” (ฮารูกิ มูราคามิ) เป็นนักเขียนนิยายของญี่ปุ่นร่วมสมัย ที่โด่งดังมากในโลกวรรณกรรมยุคปัจจุบัน มีผลงานเด่นๆที่โด่งดังจนนำไปสร้างหนังอย่าง Norwegian Wood     จุดเด่นอีกอย่างของงานเขียนมูราคามิ คือ เขาเป็นคนที่ชื่นชอบดนตรีแจ๊สมาก เป็นแฟนของดนตรีแจ๊สตัวยง ถึงขนาดว่าในนิยายทุกๆเรื่องของเขา ต้องมีการพูดถึงเพลงแจ๊ส หรือมีเพลงแจ๊สอบอวลอยู่ในบรรยากาศอยู่ทุกเรื่องไป...

    ต่อจากตอนแรก หลังจากไปเดิน Takadanobaba กับ Nakano มาในตอนที่ Day16.1 : จะไปสะพานเหล็กดันเจอถิ่น jazz ในช่วงเช้า ตอนนี้ค่ำ ผมมานั่งรอรุ่นน้องจากไทยที่ Starbuck สาขาชิบุยะในตำนาน ที่เค้าว่ากันว่าน้อยคนนักจะได้นั่ง เพราะคนเต็มตลอด แต่ผมนี่อยู่ตั้งเดือน เลยหาเวลามาชิลล์ๆที่นี่จนได้ ด้วยที่นั่งมุมที่ดีที่สุด ชิคที่สุดในโลก 555+ นั่งรอไป เป็นมุมที่มองเห็นห้าแยกชิบุยะได้อย่างสวยงามที่สุด ถ่ายรูปคนที่ห้าแยกชิบุยะไปพลางๆ มุมนี้ใครมีเวลาอยากให้ลองมาสัมผัสกันให้ได้สักครั้งจริงๆ Starbuck ชั้นบน มุมที่ดีที่สุด ของห้าแยกชิบุยะ     สักพักหนึ่ง โอ ก็มา โอคือรุ่นน้องที่พูดถึง เป็นเพื่อนในกรุ๊ป facebook ของเพื่อนสมัยเอแบคของผมเอง (แต่โอไม่ใช่เด็กเอแบค...