โตเกียว 1 เดือน Day 27:Moshimoshi Nippon งานฝรั่งคลั่ง Pamyu

January 14, 2015 | by Montgomerry | In J MUSIC JOURNAL

Share via:

Krissaka Tankritwong

    เมื่อวาน ตอน Day 26 : Squaresound รวมพลคนแปดบิท อีกรอบ! ผมก็แฮ๊งไปรอบนึงละ วันนี้รีบตื่นไปงานนี้อีก (เที่ยวทรหดจริงๆ) คืองาน Moshi Moshi Nippon 2014 เป็นอีเว้นท์ใสๆไร้แอลกอฮอล์ ของค่าย Asobisystem ที่เน้นนำเสนอวัฒนธรรม J-pop ให้ชาวต่างชาติ บัตรแพงประมาณนึงทีเดียว แต่โชคดีที่ผมเป็นชาวต่างชาติ เอา passport แลกบัตรฟรี อิอิ

    ที่ตั้งใจมาที่นี่เพราะเล็งไว้ตั้งแต่ตอนอยู่ที่ไทยแล้ว เป็นจุดประสงค์หลักอย่างหนึ่งของทริปเลย คืออยากมาดู Kyary Pamyu Pamyu ให้ได้สักครั้ง (ซึ่งตอนหลังกลับไทยไปก็ได้ดูอีกรอบอะนะ เพราะเค้ามาทัวร์ที่ไทยด้วย)

    เนื่องจากนั่งรถไฟผิด หลงอีกแล้ว… เลยตัดสินใจเดินมา อย่างไกล…. คุณตำรวจเค้าก็เตือนแล้ว ไม่ยอมเชื่อ ในที่สุดก็ถึงที่หมายที่จัดงาน นั่นคือ

P1700377

Tokyo Metropolitan Gymnasium สถานที่จัดงาน Moshi Moshi Nippon 2014

    มาต่อแถวสำหรับชาวต่างชาติเพื่อรับบัตร คิวยาววววมากกกก รอบตัวมีแต่ฝรั่งบ้าญี่ปุ่น ฝรั่งโอตาคุบ้างไม่โอตาคุบ้าง เต็มไปหมดเลย 5555+ แอบฟังฝรั่งคุยกัน ส่วนใหญ่มีแต่เรื่อง Kyary Pamyu Pamyu ถึงได้รู้ว่า ปามิวนั้นดังมากจริงๆในหมู่ชาวต่างชาติ แต่ละคนที่มางานนี้ก็เพราะจะมาดูปามิวกันทั้งนั้น ได้ยินฝรั่งกลุ่มข้างหน้าเถียงกันว่า “เฮ้ นายออกเสียงผิดนะ เคีย-รี่ ไม่ใช่ แค-รี่” lol ตลกจุง

P1700395

แถวฝรั่งบ้าญี่ปุ่นยาวยืดดดดดด

2014-09-28 14.14.39

line up วันนี้ มี high light อยู่ที่ Kyary Pamyu Pamyu

บรรยากาศด้านนอกงาน

    งานไม่ค่อยมีอะไรมากเท่าไร มีบู๊ทขายอาหารญี่ปุ่น วัฒนธรรมญี่ปุ่นสมัยใหม่ ป๊อปคัลเจอร์ อะไรทำนองนี้ บู๊ทไม่ได้เยอะมาก เด่นที่คอนเสิร์ตมากกว่า ด้านนอกมีบู๊ทดีเจเป็นไอดอลสาวมาเปิดเพลงในค่าย Asobisystem คอยเรียกแขก

P1700385

ฝรั่งบ้าญี่ปุ่น 1 : เอิ่ม… นั่นปิกะจู?

P1700440

ฝรั่งบ้าญี่ปุ่น 2 : สาวโกธิคโลลิต้าจากประเทศต้นฉบับ…

P1700404

วงไอดอลสาว กับเหล่าแฟนๆ ที่ไม่รู้ทำอะไรกันเหมือนกัน

P1700410

หุ่นจาก robot restaurant ก็มาโปรโมทถึงนี่เลย

P1700413

ดีเจสาวน้อย เปิดเพลง mi ของ Kyary Pamyu Pamyu ด้วย สนุกดี

P1700388

นี่คือซุ้มแจกลายเซ็น-ถ่ายรูป-จับมือ กับศิลปิน idol อันเป็นระเบียบเรียบร้อย

P1700390

ในงานนำเสนอวัฒนธรรม J-pop หลากหลายอย่าง อาหารก็เป็นหนึ่งในนั้น

มารยาทหลายอย่างที่ไม่คุ้นชิน “การถ่ายรูปเป็นเรื่องซีเรียส”

     แลกบัตรเสร็จละ เข้าไปดูข้างในกันเถอะ ผมหิวมากเลยมาพักที่บริเวณซื้อของกินก่อน ซึ่งมันก็เป็นระเบียบตามสไตล์ญี่ปุ่น ผมเห็นฝรั่งซื้อของแล้วยืนกินแล้วรู้สึกอุ่นใจ 555+ เหมือนมีพวก

    เอาจริงๆ อยู่มาจะเดือนนึง ความรู้สึกแบบนักท่องเที่ยวเริ่มหายไป ความรู้สึกแบบ local เข้ามาแทนที่ เริ่มอึดอัดกับกฎระเบียบและมารยาทบางอย่างที่เราไม่คุ้นชิน แต่ก่อนตอนมาวันแรกๆ ดี๊ด๊า ถ่ายรูปเอาๆ พอหลังๆเริ่มพบว่า ไอ้นู่นไอ้นี่ก็ห้ามถ่าย เซ็งมาก เดินกินยืนกินก็ไม่งาม อะไรนักหนา จะทำอะไรก็รู้สึกอึดอัดไปหมด กลัวจะทำอะไรผิดตลอดเวลา ไม่กี่คืนก่อนระหว่างเดินกลับบ้าน ผมพบเห็นอุบัติเหตุรถชนพังยับ เลยคว้ากล้องถ่ายเก็บไว้ (ซึ่งก็ไม่น่าแปลกในประเทศเรา) ปรากฎว่าผมโดนเจ้าของรถที่ยืนคุยโทรศัพท์กับบริษัทประกันอยู่ด่ายับเลยครับ ซีด เรื่องสิทธิส่วนบุคคล กับเรื่องถ่ายรูปเป็นเรื่องซีเรียสของที่นี่มากๆ

    นอยบอกว่า ที่จริงแล้ว แม้แต่หน้าคนก็ห้ามถ่าย ถ้าถ่ายติดมาจะเอาลงเวบต้องเบลอหน้าหรือคาดตาให้เค้าด้วย ถ้าเจ้าตัวมาเจอเค้าฟ้องเราได้ด้วย -_-‘ โอย ที่จริงมันก็อาจจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วก็ได้ แต่คนที่มาจากประเทศโลกที่สามอย่างเราไม่เคยชินเลยอึดอัดรึเปล่านะ

บรรยากาศด้านในงาน

    เข้าไปด้านในงาน มีสองเวที เวทีใหญ่กับเวทีเล็ก

    เวทีใหญ่จะชื่อ Moshi Moshi จะเป็นพวกวงใหญ่ๆ ชื่อดังเล่น กับกิจกรรมบนเวทีต่างๆ ส่วนเวทีเล็กชื่อ เวที Nippon มีแต่ไอดอลแบบดังน้อยกว่าอีกเวที สับเปลี่ยนกันขึ้นเวทีตลอด เล่นกันวงละ 3-4 เพลง ก็ไป ผมค่อนข้างไม่ถูกโรคกับเพลงไอดอลเท่าไร ฟังได้ แต่เจอเยอะๆๆๆ ติดๆกันเข้าไปแบบนี้มันก็เลี่ยน ไม่ไหวนะ ประกอบกับเหนื่อยล้าไม่ค่อยได้นอนหลายวัน เอาแต่เที่ยวกับเมา… เลยเข้าไปหลับ ก็ได้ดูนิดๆหน่อยๆ ถือว่าไปเปิดหูเปิดตาบ้าง ดูอะไรที่ปกติไม่ได้ดู ฆ่าเวลารอปามิว วงอื่นจำอะไรไม่ค่อยได้ พอจะจำได้อยู่วงเดียวคือ Una จะออกแรปนิดๆ อันนี้ดูโอเค แตกต่างหน่อย ถ้าเข้าใจไม่ผิด แทบทั้งหมดจะเป็น idol ในค่าย Asobisystem (จำพวก Yunchi อะไรแบบนั้น)

     ช่วง หกโมงครึ่ง เวทีใหญ่กำลังจะเริ่มอีเว้นท์สุดท้าย เลยรีบเข้าไปเบียดกับฝรั่งทั้งหลาย ให้ได้ที่ๆดีที่สุดด้านหน้าให้ได้ โชคดีว่ามันเป็นพื้นที่ที่กันไว้สำหรับคนต่างชาติเท่านั้น คนเลยไม่เยอะมาก

    ระหว่างรอ high light มา มีบางโปรแกรมที่น่าสนใจ เป็นการเดินแฟชั่นโชว์ที่ไอเดียเก๋มาก คือ คัดเอาจากคนที่มางาน 100 คนที่ดูดี แต่งตัวเก๋ๆ ขึ้นมาเดิน เออดีอ่ะ real มาก คนน่ารักๆก็เยอะ (ถ่ายรูปไม่ได้อีกตามเคย เซ็ง)

    จบแล้วมาต่ออีกโปรแกรม คือ ประกวดร้องคาราโอเกะ จาก DAM ที่เอาคนชนะแต่ละพื้นที่ ห้าคนมาประชันกันอีกรอบ ร้องเสร็จเครื่องให้คะแนนอัตโนมัติ แชมป์แต่ละคนนี่คือ… ฝรั่งบ้าญี่ปุ่นซะครึ่ง ร้องเพลงเจป๊อปสำเนียงเป๊ะ พูดญี่ปุ่นได้ปร๋อ แต่หน้าเป็นฝรั่ง lol แต่คนชนะก็เป็นคนญี่ปุ่นอยู่ดี ได้รางวัลเป็นตั๋วไปทำอะไรสักอย่างกับปามิวมั้ง กับ ไมค์โครโฟนติดเพชรจากปามิว (เออ บ้าบอดี)

2014-09-28 20.25.47

แผนผังภายในบริเวณงาน

P1700416

ฮอลล์ขนาดใหญ่ด้านใน นอกจากจะมีเวทีแล้ว ยังมีบู๊ทสินค้าและบริการต่างๆมาโปรโมท

P1700425

เวทีใหญ่ ด้านหน้าเป็นที่สงวนสำหรับชาวต่างชาติ อิอิ สบาย

2014-09-28 14.56.20

ร้านค้าต่างๆ ที่ห้ามถ่ายอีกแล้ว อะไรๆก็ห้ามถ่าย -_-‘

2014-09-28 15.24.02

อีกฮอลล์ที่ติดกัน เป็นเวทีเล็ก จะเน้นพวก mini concert ของ idol อื่นๆในค่าย Asobisystem ที่ไม่ดังมาก

P1700567

แฟชั่นโชว์บนเวที กับไอเดียเก๋ๆที่ให้คนร่วมงานเป็นคนมาเดินซะเอง

Kyary Pamyu Pamyu ที่ทุกคนรอคอยมาแล้ว!

    และแล้วก็มาถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย ตั้งแต่วินาทีที่ เคียรี่ปามิวปามิว กระโดดโผล่ออกมาเพลงแรก ตอนนั้นทุกคนข้างหน้าพร้อมใจกันหยิบกล้องขึ้นมาถ่าย โดยไม่สนใจกฎอะไรทั้งสิ้นละครับ ฝร่งฝรั่งสามัคคีกันมาก ผมก็เลยตามน้ำ 555+ การแสดงดีมาก แต่ถ่ายรูปลำบากมากอย่างที่บอกไป รูปเลยได้แค่ประมาณนี้แหละ T-T

    นอกจาก เห็นความยิ่งใหญ่ของเฮียนาคาตะว่า ทำได้ขนาดนี้เลย คนทั้งฮอลเป็นหมื่นๆแน่ๆ ทั้งญี่ปุ่นทั้งฝรั่ง ดูแล้วทำให้เข้าใจอะไรบางอย่าง ปามิวเหมือนเป็นมาตรฐานใหม่ของวงการไอดอล คือนอกจากเพลงจะเด็ดขาดเหนือชั้นในทางดนตรีแล้ว เสื้อผ้าหน้าผม ภาพ กราฟฟิค look การแสดง ท่าเต้น ทุกอย่างถูกบรรจงสร้างมาอย่างดี คือเป๊ะมาก และเพลงก็ดูเหมือนจะออกแบบท่อนต่างๆมาให้ผู้ชมมีส่วนร่วมได้ง่าย อาทิเช่น ท่อนฮุคต้องง่ายๆ เป็นภาษาอังกฤษ ให้ชาวต่างชาติเก๊ตง่ายๆ และจะมีท่อนที่เล่นกับคนดูต่างๆ เช่น วันทูทรีโฟ ไฮ่ ไฮ่ ไฮ่ ปรบมือตรงจังหวะนี้ แปะๆ ท่อนนี้ให้ทำท่านี้นะ อะไรแบบนี้ โห! ชัดเลย นี่กะให้ทุกคนในโลก อินตามได้ง่ายด้วยภาษาสากลจริงๆ ถ้าเปรียบเทียบกับ AKB48 ที่มีฐานในญี่ปุ่นเยอะกว่า คือเค้าจงใจเจาะตลาดต่างประเทศมากกว่า

    พอจบการแสดง ก็เป็นช่วง finale ที่ทุกคนทั้งไอดอลและนางแบบต่างๆที่ร่วมงาน ขึ้นมาบนเวที ถ่ายรูปเซลฟี่ร่วมกันอย่างอลังการ สำหรับผมมันสนุกกว่าคอนเสิร์ตที่มาเล่นที่ไทยซะอีก อาจจะเพราะบรรยากาศด้วย กับเป็นบัตรยืนที่ยืนเบียดๆ เต้นกันยับมาก และฝรั่งก็มีลูกบ้า ลูกเรื้อนกันมากกว่าคนไทย สนุกมากกกก

    งานในวันนี้ ถือเป็นอีกช่วงหนึ่งของทริปที่พี๊คมาก และทำให้ผมเข้าใจความเป็นไปในวงการดนตรีญี่ปุ่นขึ้นมาอีกหลายอย่างทีเดียว ว่าไปแล้วก็น่าศึกษาความเป็นไปของวงการไอดอลเหมือนกัน ทั้งค่ายของ AKB48 , morning musume , Asobisystem

    ส่วนตัวแล้วผมไม่ใช่คนฟังดนตรีในสาย pop idol เลย แต่มาจากสาย indie อย่างพวก indie pop , shibuya-kei ซึ่งพอมาทำดนตรี ผมก็มาอยู่ในวงการพวก indie rock , math rock , post rock แต่การมาตามรอยโปรดิวเซอร์หรือศิลปินที่ชอบอย่าง Yasutaka Nakata , Capsule หรือ Kyary Pamyu Pamyu ทำให้ได้มาเริ่มรู้จักและเข้าใจความเป็นไปต่างๆในวงการเพลงญี่ปุ่นดีขึ้นมาก

P1700510

“พอได้ยินคำว่านินจาริแบงแบง ให้ปรบมือพร้อมกันแบบนี้นะคะ” – Kyary Pamyu Pamyu

P1700536

ภาพจากจอยักษ์ในงาน

ASOBISYSTEM คลื่นลูกใหม่ของวงการ idol

    Asobisystem นั้นเป็นเหมือนคลื่นลูกใหม่ของวงการ idol ญี่ปุ่น ที่พยายามจะยกระดับมาตรฐานรสนิยมของดนตรีในวงการให้ดีขึ้นและส่งออกมันไปสู่ สากล พร้อมๆกับวัฒนธรรม J-pop Harajuku ซึ่งแตกต่างจากขั้ว mainstream idol ที่อยู่มานานแล้วอย่าง AKB48 ที่เน้นโฟกัสกับตลาดในประเทศให้แข็งแรงมากกว่า ภายหลังผมลองมาตามหลายๆศิลปินใน Asobisystem ที่อาจจะไม่ได้ดังเท่า Kyary Pamyu Pamyu แต่ก็พบศิลปินที่มีงานน่าสนใจอีกหลายคนนอกเหนือจาก นากาตะ อาทิ Neko Punch , Ram Rider หรือบางศิลปินที่ไม่ได้อยู่ค่ายนี้ แต่อยู่ในแวดวงเดียวกัน อย่าง Charisma.com ก็มีดนตรีที่น่าสนใจไม่น้อยเลยทีเดียว

    คงเป็นจริงอย่างที่เพื่อนหลายคนในญี่ปุ่นบอกว่า ตอนนี้มันเป็นยุคที่คนไม่ได้สนใจคำว่าอินดี้อีกต่อไปแล้ว พวกเขาแค่ทำเพลงในแบบที่ตัวเองชอบ โดยไม่ได้สนใจว่ามันจะเรียกว่าอะไร และใครต่างก็ต้องการให้คนฟังเพลงของตัวเองกันเยอะๆทั้งนั้น มันมีเพลงที่ดี ดนตรีเยี่ยมๆ อยู่มาก ทั้งในวงการดนตรีในและนอกกระแส โดยไม่ได้มีการแบ่งแยกอีกต่อไปว่า ดนตรีที่ดีมีรสนิยมจะอยู่กับขั้วอินดี้เท่านั้น โปรดิวเซอร์เจ๋งๆจากวงการ indie จากแวดวง Shibuya-kei หลายคนได้ใช้ความสามารถตัวเองไปกับการทำเพลง idol ซึ่งมันก็ไม่ได้แย่เสมอไป ถ้าเพลงมันออกมาเพราะ ฟังดูดีมีรสนิยม

website : http://asobisystem.com

    จบ ฟิน กลับบ้าน ใช้เงินน้อยที่สุดละวันนี้ กลับมาซ้อมสตรีทไฟเตอร์กับนอยต่อ ฝีมือดีขึ้นอีกระดับนึงละ ชนะซากุระของนอยได้ซะที พรุ่งนี้เตรียมมาลุยต่อกันกับ Day 28 : ตามรอย Cornelius ที่ Nakamekuro

Tags:

Related Articles

October 5, 2024 | by Montgomerry

5 การ์ตูน ที่คนรักดนตรีห้ามพลาด

August 11, 2015 | by Montgomerry

10 ร้านแผ่นเสียง และ CD ในโตเกียว ที่คอดนตรีนักสะสมไม่ควรพลาด

January 21, 2015 | by Montgomerry

โตเกียว 1 เดือน 1 แสนบาท : บทส่งท้าย ได้อะไรจากญี่ปุ่น?

Comments (42)

Leave a Comment

ベリーキャットサウンド ©2014 Copyright. All Rights Reserved.